ဘယ္သူ ့ကုိ အျပစ္တင္ရမွာလဲ?

   ဒီေန ့ေက်ာင္းအတြက္ လိုအပ္တဲ့ စာေရးကရိယာ အေသးအမႊားေလးေတြ သြား

၀ယ္ဖို ့ေက်ာင္းဆင္းဆင္းခ်င္းPopular Book Shop ကုိ ေရာက္တယ္။ အဲ့ကအထြက္ တည့္တည့္မွာ

စိတ္ပ်က္စရာ ျမင္ကြင္းတစ္ခု ေတြ ့လိုက္ရတယ္။ တရုတ္မၾကီးတစ္ေယာက္၊ ခန္ ့မွန္းေျခ အသက္ ၃၅/၄၀

ေလာက္ရွိမယ္။ မက္တပ္ရပ္ ခါးေထာက္ျပီး ဖုန္းေျပာေနတယ္။ သူ ့ဘာသာရိုးရိုးေျပာေနတာ မ

ဟုတ္ဘူးေနာ္။ သူ ့ေျခေထာက္ေအာက္မွာ အသက္ အစိတ္ေလာက္ရွိမယ့္ အမတစ္ေယာက္၊ အဲ့မိန္းမၾကီးရဲ့

ဖိနပ္ၾကိဳးကုိ စည္းေပးေနေလရဲ့။ အဲ့မိန္းမၾကီးက ရယ္ရယ္ေမာေမာ ဖုန္းေျပာလို ့၊ အဲ့အမကေတာ့

မ်က္နွာငယ္ေလးနဲ ့စည္းေပးေနရွာတယ္။ ရွက္လည္းရွက္ေနမွာ။ အဲ့အျဖစ္ကိုေတြ ့ေတာ့

ေတာ္ေတာ္တရားက်ဖို ့ေကာင္းတဲ့ မိန္းမၾကီးပဲလို ့ေတြးမိတယ္။ ဖိနပ္ၾကိဳးတပ္ျပီးေတာ့ အဲ့အမ

ျပန္ကုန္းထတာေတာင္ မေစာင့္ဘူး။ လမ္းေလွ်ာက္ထြက္သြားေလရဲ့။ သူ ့စကတ္ ဖားလားဖားလား ၾကီးက

အဲ့အမ ပါးနဲ ့ေတာင္ ရိုက္မိေတာ့မယ့္အတုိင္း။ လမ္းတစ္၀က္ေလာက္ေရာက္ေတာ့ တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ျပီး

'' Faster la'' လို ့ေအာ္သြားတယ္။ တစ္လႊာလံုးမွာရွိတဲ့ လူနီးပါး လွည့္ၾကည့္ၾကတယ္။ သူတို ့လည္း ဟန္နာ

 ေတြးတဲ့အတိုင္းေတြ းရင္ ေတြးေနၾကမွာ။ သူတို ့ထြက္သြားေတာ့ ဟန္နာလည္း ကုိယ့္လမ္းကုိယ္

ဆက္သြားပါတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ခုေနတာေပါ့။ လူခ်င္းမစာမနာ ဒီလိုလုပ္ခုိင္းတာကုိ ဘယ္လုိမွ

စဥ္းစားမရဘူး။

  ၂လႊာေရာက္ေတာ့ ဟန္နာ ၀ယ္ေနၾကဆုိင္ေလးမွာ အက်ီ ၤအသစ္ေလးေတြ ေရာက္ေနတာေတြ ့

လို ့သြားငမ္း..အဲေလ...သြားၾကည့္ :P မလို ့ဆိုင္ထဲ၀င္သြားတယ္။ ဟန္နာ၀င္သြားျပီး သိပ္မၾကာပါဘူး၊

ခုနက မိန္းမၾကီးတို ့လည္း ဆုိင္ထဲ၀င္လာၾကတယ္။ စိတ္ကုိညစ္သြားတာပဲ။ သူ ့မ်က္နွာျမင္ရင္ အကုသိုလ္

မ်ားလြန္းလုိ ့ပါ။ အဲ့မိန္းမၾကီး အေရာင္းစာေရးမေလးကို ဒုကၡေပးေနတုန္း ခုနက အမ ဟန္နာ့

နားလာရပ္တယ္၊ ေဘးက အက်ီ ၤ ပန္းဆီေရာင္ေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္ေနတာ အၾကာၾကီးပဲ။

လိုခ်င္လို ့ထင္တယ္။ ဟန္နာ ဆုိင္ထဲက ထြက္မလို ့လုပ္လိုက္တုန္း အဲ့ အမ ပါးစပ္က လႊတ္ခနဲ

ေရရြတ္လိုက္တဲ့ စကားတစ္ခြန္းေၾကာင့္ ရပ္လိုက္မိတယ္။ အံ့ျသသလို လန္ ့လည္းလန္ ့သြားတယ္။

သူေျပာလိုက္တာက '' ေစ်းၾကီးလိုက္တာ'' တဲ့ ။ဟင္...ဒါဆုိသူက ျမန္မာလား။ အေနာက္ျပန္ဆုတ္ျပီး 

 '' အမက ျမန္မာနုိင္ငံကလား'' လို ့ေမးလိုက္ေတာ့ သူက မ်က္လံုးအျပဴးသားနဲ ့ျပန္ၾကည့္တယ္။

''ဟုတ္တယ္..ညီမေလး..'' တဲ့။ ကုိယ့္လူမ်ိဴးခ်င္းေတြ ့လိုက္ရလို ့၀မ္းသြားသြားပံုပဲ။အဲ့လုိနဲ ့သူ

နဲ ့စကားခဏေလာက္ ေျပာျဖစ္တယ္။ သူက ေစာနက မိန္းမၾကီးရဲ့ အိမ္မွာ maid လုပ္ေၾကာင္း၊

စကၤာပူေရာက္တာ ၁ လေက်ာ္ေက်ာ္ပဲရွိေသးေၾကာင္း၊ အဲ့မိန္းမၾကီးက အလုပ္ေတြ အရမ္းခိုင္းေၾကာင္း၊သူ

အရမ္းပင္ပန္းရေၾကာငး္၊ အဲ့မိန္းမၾကီးရဲ့တူေတြရွိလို ့အိမ္မွာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စိတ္ေအးလက္ေအး

မေနရေၾကာင္းေတြ ေျပာျပပါတယ္။သူ ့ကုိသ နားသြားမိတယ္။ ကုိယ့္နုိင္ငံမွာ အဆင္မေျပလို ့သူမ်ားနုိင္ငံ

လာလုပ္ခါမွ ပုိဒုကၡေရာက္ေနရရွာတယ္။ စကားေျပာေနတုန္း သူ ့အိမ္ရွင္ မိန္းမၾကီးေရာက္လာျပီး သူ ့ကုိ

ေခၚသြားတယ္။ ဟန္နာ့ကုိေတာ့ အခိ်ဴသာဆံုးအျပံဳးနဲ ့ျပံဳးျပသြားေပမယ့္ သူ ့စိတ္က ဘယ္ေလာက္

လူမဆန္ေၾကာင္း သိထားတဲ့ ဟန္နာ သူ ့ကုိ ၀တ္ေက်တန္းေက်ပဲ ျပန္ျပံဳးျပလိုက္မိပါတယ္။ သူ

တို ့ထြက္သြားေတာ့ အဲ့အမ ၾကည့္ေနတဲ့ အက်ီၤေလးကို ကုိင္ၾကည့္မိတယ္။ အသားကေတာ့

သိပ္မေကာင္းပါဘူး။ ဟိုနား ဒီနား သြားေလာက္ဆုိရင္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အဆင္ေျပမွာ။ ေစ်းက $8 တဲ့။

၈က်ပ္ဆုိတာ မနည္းေပမယ့္ ဒီလို အက်ီၤမ်ိဴးအေနနဲ ့ေစ်းက ၈က်ပ္ဆုိ အလြန္တန္တယ္လို ့ေျပာရမွာပါ။

ဘယ္သူမဆုိ ၾကိဳက္ရင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္း ၀ယ္လုိက္ၾကမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္အဲ့ ပိုက္ဆံက

သူ ့အတြက္ အလြန္ ေစ်းၾကီးတဲ့ အထဲ ေရာက္ေနတယ္ဆုိေတာ့ သူ ရတဲ့ ပိုက္ဆံနဲ ့သူ ့အေျခအေနကုိ

 ခန္ ့မွန္းလို ့ရပါတယ္။

  ဟန္နာ စဥ္းစားၾကည့္မိတယ္။.ဘယ္သူ ့ကုိအျပစ္တင္ရမွာလဲ။  ဒီလိုျဖစ္ဖို ့အေၾကာင္းဖန္လာတဲ့ကံကုိပဲ

အျပစ္တင္ရမွာလား? ကုိယ့္သားသမီး သူမ်ားတုိင္းျပည္ သြားဖို ့agent ရဲ့ေလခ်ိဴခ်ိဴေလးကုိယံုျပီး

ထည့္လိုက္တဲ့ သူ ့မိဘေဆြမ်ိဴးကုိပဲ အျပစ္တင္ရမွာလား? ငယ္ငယ္တည္းက

ပညာတတ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေအာင္ မၾကိဳးစားခဲ့တဲ့ သူ ့ကုိယ္တုိင္ကိုုပဲ အျပစ္တင္ရမွာလား? ဒါမွမဟုတ္

ဘယ္သူ ့ကုိအျပစ္တင္ရမွာလဲ???စဥ္းစားေပးၾကပါဦး...

ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္