အခန္းထဲ၀င္လုိက္တာနဲ ့ တစ္ခန္းလံုး ရစရာမရွိေအာင္ကုိ ရွုပ္ပြေနလို ့ အခန္းရွင္းဦးမွပဲ ဆုိျပီး
ရွင္းျဖစ္တယ္။ ရွင္းေနရင္း စာၾကည့္စားပြဲေအာက္မွာ အိတ္တစ္အိတ္က်ေနတာေတြ ့လို ့ဘာမ်ားလဲဆုိျပီး
ဖြင့္ၾကည့္လုိက္တာ၊ အထဲမွာက စကၠဴၾကယ္ေလးေတြ ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းေလးပဲ။ အိမ္ေတြေျပာင္းေတာ့
ထည့္မိထည့္ရာ အိတ္ထဲထည့္ထားလုိက္တာ ေမ့ေနတာေတာင္ ၾကာျပီ။ ပုလင္းေလးကုိေတြ ့ေတာ့ အခန္း
ေတာင္ ဆက္မရွင္းျဖစ္ေတာ့ဘဲ အဲ့ပုလင္းေလးထဲက ၾကယ္ေလးေတြကုိ ၾကည့္ေနမိတယ္။ ၾကယ္ပုလင္း
ေလး ရဲ့ ေနာက္မွ အမွတ္ရစရာေလးေတြက အမ်ားၾကီးပဲေလ...။
ဟန္နာ စကၠဴၾကယ္ေလးေတြ ေခါက္ရတာ သေဘာက်တယ္။ စိတ္ညစ္ေနတုန္း အဲ့ၾကယ္ေလးေတြ ေခါက္
ေနရင္ ဘာမွေတာ့ ထူးထူးျခားျခား ျဖစ္မသြားေပမယ့္ ၾကယ္ေခါက္တာထဲကို စိတ္နွစ္ထားေတာ့ တစ္ခဏ
စိတ္ညစ္စရာေတြ ေမ့သြားတာေပါ့။ ကုိယ့္လက္ထဲကေန ၾကယ္ပြင့္ေလးတစ္ပြင့္ ခုန္ထြက္လာ
သလိုပဲေလ။တစ္ခ်ိဴ ့ေတြက သူတို ့ခ်စ္တဲ့လူေတြ ကိုေပးဖို ့အတြက္ရည္ရြယ္ျပီး ေခါက္တတ္ၾကတယ္။
ေခါက္ျပီးရင္ ပုလင္းျပည့္တုိင္း ေပးေလ့မရွိၾကဘူး။ ဒီပုလင္းထဲမွာေတာ့ အခု ၅၀၀ ရွိတယ္၊ ၁၀၀၀ ရွိတယ္
စသျဖင့္ အေရအတြက္ေလးေတြ သတ္မွတ္ျပီး ေပးေလ့ရွိၾကတယ္။ ဟန္နာေခါက္တယ္ ဆုိတာ
တစ္ေယာက္ေယာက္ ကုိေပးဖို ့အတြက္မဟုတ္ပါဘူး။ကုိယ့္စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာ
ၾကယ္ေရာင္စံုေလးေတြ ျပည့္ေနတဲ့ ပုလင္းေလးကုိေတြ ့ရင္ စိတ္ၾကည္နူးသလိုလိုျဖစ္မိလို ့ပါ။
ဒီၾကယ္ေခါက္တဲ့ ၀ါသနာ ဘယ္က ၀င္လာလဲသိလား။ ေျပာျပရင္ေတာ့ အားလံုး ၀ိုင္းေျပာၾကမွာ
အေသအခ်ာပဲ။ ဘာလို ့ဆုိ ဒီၾကယ္ေခါက္ခ်င္တဲ့ စိတ္ေလးကလည္း ကုိရီးယားကားတစ္ကားကေန ရခဲ့
လုိ ့ပါ။ ဟင္းးးးးးး။ စာေရးဖို ့နာမည္က်ျပန္ေတာ့လည္း ကုိရီးယားကားကရ။ ခု ဒီၾကယ္ေခါက္တဲ့
၀ါသနာက်ျပန္ေတာ့လည္း ကုိရီးယားကားကရနဲ ့ဟန္နာတစ္ေယာက္ ကုိရီးယားရူးရူးေနျပီ
လုိ ့ထင္ခ်င္လည္း ထင္ၾကပါကုန္။ ဟီး ဟုတ္လည္းဟုတ္တာကုိ။ :P ေတာ္ေတာ္ေတာ့ ၾကာျပီျဖစ္
လို ့ကုိရီးယားကားနာမည္လည္း မမွတ္မိေတာ့သလို အရင္လို link လည္းမေပးနုိင္ေတာ့ဘူး။ အဲ့တုန္းက
ဟန္နာ အသက္ ၁၂ နွစ္ပဲရွိေသးတာေလ။ အဲ့ကားေလးက ၾကယ္ေခါက္တာကုိ ဇာတ္လမ္းရဲ့
တစ္စိတ္တစ္ပိုင္းအျဖစ္ ထည့္ရိုက္ထားတာမဟုတ္ဘူးေနာ္။ တစ္ကားလံုးမွာမွ မင္းသမီး ငယ္ငယ္တုန္းက
ၾကယ္ေခါက္ေနတဲ့ တစ္ခန္းပဲ ရွားရွားပါးပါး ပါတာ။ ဒါေပမယ့္ ဟန္နာနဲ ့ရြယ္တူေလာက္ရွိတဲ့
ေကာင္မေလးက သူ ့လက္ျဖဴျဖဴေဖြးေဖြး ေလးေတြနဲ ့ၾကယ္အျပာေရာင္ေလး ကို ျပံဳးျပံဳးေလး
ေခါက္ေနတာေတြ ့ေတာ့ ဟန္နာတစ္ေယာက္လည္း အားက်ျပီး ၾကယ္ေခါက္ခ်င္စိတ္ေတြ တစ္ဖြားဖြား
( grandma ဖြားဖြားမဟုတ္ :P ) ေပၚလာေတာ့တာေပါ့။
အဲ့ဒါနဲ ့ခ်က္ခ်င္းပဲ ေဘးက အေဒၚေတြကို ၾကယ္ေခါက္တတ္လားလိုက္ေမးတယ္။ ဒီေနရာမွ ခဏ
ေၾကာင္နာ အဲေလ..ေၾကာ္ျငာ ၀င္မယ္ေနာ္။ တစ္ျခားမဟုတ္ပါဘူး။ ဟန္နာ့အေဒၚေတြကုိ ဟန္နာေခၚပံုေလး
ေျပာျပခ်င္လုိ ့ပါ။ မဟုတ္ရင္ ပုိစ့္တစ္ခုလံုး အေဒၚအၾကီး အလတ္ အငယ္ဆုိျပီး ရိုက္ေနရေတာ့
ဟန္နာလည္း လက္ေညာင္းလုိ ့။ :D အေဒၚအၾကီးဆံုးက ဆရာမမို ့လုိ ့ '' အန္တီဆရာမ '' လို ့ေခၚတယ္။
အေဒၚလတ္က '' အန္တီခိုင္ '' ၊ အငယ္ဆံုးကေတာ့ '' အန္တီမြန္ '' တဲ့။ ဇာတ္လမ္းျပန္ဆက္ပါျပီ။
အန္တီဆရာမက သူတို ့ဆရာ့သင္တန္းေတြဘာေတြတက္ရင္ အတန္းထဲက ကေလးေတြကို ျပန္သင္
ဖို ့ၾကယ္ေခါက္နည္း၊ ေလွေခါက္နည္း၊ ေသတၱာေခါက္နည္း၊ ၾကိဳးၾကာေခါက္နည္း အစံုသင္ရေတာ့
သူေခါက္တတ္တယ္တဲ့။ ဟန္နာလည္း ခ်က္ခ်င္းဆုိ ခ်က္ခ်င္း ကိုရီိးယားကားကုိ အတင္းပိတ္ခိုင္းျပီး
ၾကယ္ဘယ္လုိေခါက္လဲ သင္ခိုင္းေတာ့တာေပါ့။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ အိမ္မွာ ၾကယ္ေခါက္တဲ့
စကၠဴေလးေတြ ရွိေနတယ္။ အန္တီကလည္း မျငိဳမျငင္ သင္ေပးရွာတယ္။ ဟန္နာသင္ေနေတာ့ ေဘးက
က်န္တဲ့ အေဒၚ၂ေယာက္၊ အကိုနဲ ့ေမာင္ေလးလည္း မေနနုိင္ေတာ့ဘူး ၊ သူတို ့ပါ၀င္သင္တယ္။ အဲ့လိုနဲ ့
တူ၀ရီး ၆ေယာက္တက္ညီလက္ညီ ၾကယ္ေခါက္သင္ေနၾကတာကုိ အဖိုးက ပက္လက္ကုလားထုိင္ေပၚကေန
ျပံဳးျပံဳးၾကီး ၾကည့္ေနေလရဲ့။ အဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အဖြားမရွိရွာေတာ့ဘူး။ ခဏၾကာေတာ့ အန္တီခိုင္
နဲ ့အန္တီမြန္ ရသြားျပီ။ အကုိက ပံုဆုိးပန္းဆိုးေလး ၃ ခုေလာက္ေခါက္ျပီးေတာ့ သားရသြားျပီဆုိျပီး
မသင္ေတာ့ဘဲ ဟန္နာတို ့ေခါက္တာ ထိုင္ၾကည့္ေနတယ္။ ေမာင္ေလးကေတာ့ ကေလးတုိ ့ထံုးစံအတုိင္း
ခဏၾကာေတာ့ ပ်င္းျပီး မသင္ေတာ့ဘူး။ ေနာက္ဆံုး ဟန္နာတစ္ေယာက္ပဲ က်န္တယ္ေပ့ါေလ။ ေခါက္လိုက္
ပ်က္သြားလိုက္ ၊ ေခါက္လုိက္ ပ်က္သြားလုိက္နဲ ့ခဏၾကာေတာ့ ဟန္နာလည္း ေခါက္တတ ္သြားျပီေပါ့။
ေပ်ာ္လုိက္တာဆုိတာ ေျပာမေနပါနဲ ့ေတာ့ း) ဟန္နာေခါက္တတ္သြားျပီဆုိေတာ့ က်န္တဲ့လူေတြက
ကုိရီးယားကား ျပန္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ ဟန္နာကေတာ့ ျပန္မၾကည့္နုိင္ေတာ့ဘူး။ က်န္တဲ့ စကၠဴေလးေတြကုိ
မကုန္မခ်င္း ထိုင္ေခါက္ေနတာ။ ၾကယ္ေလး တစ္ခုမ်ား ေခါက္ျပီးသြားရင္ ပီတိ ကုိျဖစ္လုိ ့။ အဲ့လုိ
နဲ ့ၾကယ္ေရာင္စံုေလး နည္းနည္းေခါက္ျပီးသြားေတာ့ ေမေမက အိပ္ဖို ့လာေခၚတာနဲ ့့ျပန္လုိက္သြားရတယ္။
အိပ္ရာထဲမွာ အိပ္လုိ ့ကုိ မေပ်ာ္နိုင္ဘူး။ ၾကယ္ေခါက္တတ္သြားျပီဆုိတဲ့ အေတြးနဲ ့ေပ်ာ္ေနတာေလ။
အိမ္မက္ထဲ ထည့္မမက္ရံုတမယ္ပဲ။
မနက္ေရာက္ေတာ့ ဟန္နာတစ္ေယာက္ သြားတုိက္မ်က္နွာသစ္ျပီး အေမ၀ယ္လာတဲ့ မနက္စာေတာင္
မစားေတာ့ဘူး (ဘယ္စားမလဲ..အန္တီတို ့၀ယ္လာတဲ့ မုန္ ့ဟင္းခါးပဲ အ၀ဆြဲမွာကိုးးးး :P ) ဟိုဘက္အိမ္ကုိ
ေျပးေတာ့တာေပါ့။ အဲ့ေရာက္ေတာ့ ေၾကာင္အိမ္ထဲကုိ လွန္ေလွာရွာေဖြျပီး ကုန္ေတာ့မယ့္ဆဲဆဲ အိုဗာတင္း
ထည့္ထားတဲ့ ပုလင္းကိုေတြ ့တယ္။ ေတြ ့ေတြ ့ခ်င္း ဘုိးဘုိးကုိ အိုဗာတင္းေတြ အတင္းေဖ်ာ္တုိက္ ၊
ကုန္ေတာ့မယ္ ဆဲဆဲ လက္က်န္ကုိ ဟန္နာတစ္ေယာက္ ဇြန္းနဲ ့ခပ္စားျပီး အျပတ္ရွင္းလိုက္တယ္။
ဒီေလာက္ဆုိ ဟန္နာ ဘာလုပ္ခ်င္လို ့လဲဆုိတာ အားလံုး သိေရာေပါ့ း) ျပီးရင္ အန္တီ၊ သမီး ဒီပုလင္းခြံ
ယူမယ္ေနာ္ ဆုိျပီး ပုလင္းကုိ ခ်က္ခ်င္းေရေျပာင္ေအာင္ေဆးေတာ့တာ။ မဟုတ္ရင္ အိုဗာတင္း
အနံ ့ၾကီးေတြ ထြက္ေနမွာစိုးလို ့ေလ။ ေရေျပာင္ေအာင္၃ခါ ၄ခါေလာက္ ဆပ္ျပာနဲ ့ပြတ္ေဆးျပီးေတာ့
လက္ကုိင္ပ၀ါနဲ ့ပုလင္းကုိ အက်အနသုတ္လိုက္တယ္ ။ အန္တီတို ့ကေတာ့ သီရိ ဘာလုပ္မလို ့တုန္းတဲ့။
ေစာင့္ၾကည့္ေပါ့ လို ့။ ပုလင္းမွာက အုိဗာတင္းအနံ ့နည္းနည္းက်န္ေနသလုိရွိတာနဲ ့အန္တီတို ့ကို
အနံ ့ေပ်ာက္ ေအာင္ ဘာလုပ္ရမလဲဆုိေတာ့ အန္တီခိုင္က ေနပူထဲသြားခ်ထားတဲ့။ ေျပာတဲ့အတုိင္း
သြားခ်ထားျပီး နာရီ၀က္ေလာက္ ၾကာေအာင္ေစာင့္လုိက္ရတယ္။ အဲ့နာရီ၀က္လံုး ဟန္နာတစ္ေယာက္
ဂဏာ မျငိမ္ဘူး။ ျခံထဲ ေျပးၾကည့္လိုက္၊ နမ္းၾကည့္လိုက္၊ ျပန္လာလိုက္နဲ ့အလုပ္ကို ရွဳပ္ေနတာ။ ျခံထဲမွာ
ရွိတဲ့ ေခြး၂ေကာင္ရန္ကလည္း ေၾကာက္ရေသးသကိုးးးးး ။အဲ့လုိနဲ ့အနံ ့ကမရွိသေလာက္ျဖစ္သြားျပီ။
မသိမသာေတာ့ က်န္ေနေသးတာေပါ့။ ဟန္နာလည္း မေစာင့္နိုင္ေတာ့လို ့အန္တီခိုင့္အခန္းထဲက
မွန္တင္ခံုမွာရွိသမွ် ေရေမႊးေတြကို နမ္းၾကည့္ျပီး သေဘာက်တဲ့ အနံ ့လည္းေတြ ့ေရာ၊ ေရေမႊးပုလင္းၾကီး ကို
အိမ္ေရွ ့ဆြဲယူလာတာ။ အန္တီက '' ဟဲ့ဟဲ့..ဘာလုပ္မလို ့လဲ..င့ါေရေမႊးေတြေတာ့ ကုန္ပါျပီေတာ္ '' တဲ့။
ဟန္နာ ကလည္း သူၾကိဳက္လြန္းလုိ ့အလွတင္ထားတဲ့ ပုလင္းကိုမွ ဆြဲလာတာကိုးးးး :P '' သမီး အကုန္
မသံုးပါဘူး '' ဆုိျပီး ပုလင္းတစ္ခုလံုးကုိ ေရေမႊးေတြ ျဖန္းေတာ့တာေပါ့။ အနံ ့က သင္းေနတာပဲလား ၊မႊန္ထူ
ကုန္ျပီးလားေတာ့မသိ။ တစ္ပုလင္းလံုး ေရေမႊးအနံ ့ေတြ ၾကိဳင္သြားတာပဲ။ ဒီေလာက္ဆုိရျပီ ဆုိျပီး ဗီရို
တံခါးကုိဆြဲဖြင့္၊ အဖြားရွိတုန္းက သံုးခဲ့တဲ့ အပ္ခ်ဴပ္တဲ့ဘူးေလး ကုိ ယူခ်လာျပီး ဖြင့္လုိက္ေတာ့ ထင္ထားတဲ့
အတုိင္း ဖဲၾကိဳးေရာင္စံုေလး ၅ခု ေတြ ့တယ္။ အျပာေရာင္ဖဲျပားေလးကို ပုလင္းေပၚကပ္ျပီး တိတ္ အၾကည္
ကုိ အေပၚက ေန ပုလင္းတစ္ပတ္ျပည့္ေအာင္ ပတ္လိုက္တယ္။။ ျပီးရင္ အဲ့တိတ္ေပၚမွာ ေဆာ့ပင္ေလးနဲ ့
'' Paper Wishing Stars '' ဆုိျပီး ေရးေတာ့မွ ေဘးကလူေတြ သိသြားၾကတယ္။ ဒီေလာက္ဆုိျပည့္စံုျပီဆိုျပီး
တစ္ပုလင္းလံုး လွည့္ပတ္ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသေရာ..ေသေရာ။ ပုလင္းအဖံုးေပၚမွာ အိုဗာတင္းဆုိတဲ့
စာသား ၾကီးက ရွိေနတာကိုး။ တစ္ေခါင္းလံုးမွာရွိတဲ့ ဥာဏ္နီ ဥာဏ္နက္ ဥာဏ္ျပာ ဥာဏ္၀ါ ေတြအကုန္
ထုတ္ျပီး စဥ္းစားလိုက္တာ.... ေက်ာင္းကေန မုန္ ့မစားဘဲ ၀ယ္ခဲ့တဲ့ ကပ္ခြာေလးေတြကုိ သြားသတိရျပီး
အဲ့အဖံုးေပၚ ေနရာလြတ္ မရွိေအာင္ ကပ္လိုက္ေတာ့ ဟန္နာ့ ၾကယ္ထည့္ဖို ့ပုလင္းေလး ေတာ္ေတာ္
ၾကည့္ေပ်ာ္ ရွဳေပ်ာ္ ျဖစ္သြားျပီ။ အန္တီမြန္က '' သမီးေတာ္တယ္။ အဲ့လုိမ်ိဴးပဲ ပစၥည္းတစ္ခုကုိ ၀ယ္တာထက္
ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လုပ္တာက ပိုျပီး အမွတ္တရလည္းျဖစ္တယ္။ ေငြလည္းမကုန္ဘူး။ သမီးသာဆုိင္က
၀ယ္ရင္ ေငြလည္းကုန္သလို သူမ်ားေတြမွာလည္း သမီးနဲ ့တူတဲ့ပံုမ်ိဴးရွိေနမွာ၊ ခုလိုလုပ္လိုက္ေတာ့
သမီးမွာပဲ သူမ်ားနဲ ့မတူဘဲ ထူးျခားတဲ့ ကုိယ္တုိင္လုပ္ ပုလင္းေလးရွိတာေပါ့ ''တဲ့။ ဟန္နာခုထိ မေမ့ေသးတဲ့
စကားေလးပါ။ အဲ့တုန္းက ဟန္နာတစ္ေယာက္ သေဘာေတြက်လို ့ေပါ့။ ဟုတ္ လို ့ေျပာျပီးတာနဲ ့ညက
ေခါက္ခဲ့တဲ့ ၾကယ္ေလးေတြ ပစ္ထည့္လိုက္ျပီး အိမ္ဘက္ကို ၊ေျပး ၊ အေမ့ဆီကေန ပုိက္ဆံေတာင္းျပီး
ဟန္နာနဲ ့စတိုးဆုိင္ကုိလုိက္ခဲ့ဖို ့အေဒၚေတြကုိသြား ပူဆာေတာ့တာ ။ ေနာက္ဆံုး ဟန္နာ ဂ်ီက်လြန္းေတာ့
အန္တီမြန္ ကလိုက္ခဲ့ရွာတယ္။ စတုိးဆုိင္ေရာက္ေတာ့ ၾကယ္ ေခါက္ တဲ ့စကၠဴေလးေတြ ၀ယ္ျပီး တစ္
ေန ့ခင္းလံုး ထမင္းေမ့ဟင္းေမ့ ေခါက္ေတာ့တာေပါ့။ လက္ဖ်ား ေတြ ေတာင္ နာတယ္။ ျပီးရင္ အဲ့
ၾကယ္ပုလင္းကို အိမ္ျပန္သယ္မသြားဘူး။ အန္တီတို ့အိမ္မွာပဲ ၾကယ္ေခါက္တဲ့ စာရြက္ေလးေတြနဲ ့အတူ
ထားထားတာ။ မိုးလင္းလုိ ့ဟန္နာသြားၾကည့္ရင္ ၾကယ္ေလးေတြက မ်ားလာတယ္ေလ။ ညဘက္
အိပ္မေပ်ာ္ရင္ အေဒၚေတြက ေခါက္ထားေပးတာကိုးးး ။
အဲ့လုိနဲ ့ဟန္နာ့ ၾကယ္ေလးေတြ၂၅၀ ျပည့္ေတာမယ့္ဆဲဆဲမွာပုလင္းေလးလည္း ျပည့္သြားသလုိ
ဟန္နာလည္း ေဖေဖနဲ ့အတူ စကၤာပူဆုိတဲ့ နုိင္ငံကုိ လိုက္သြားရေတာ့မယ္ေလ။ အျပီးေျပာင္းတာျဖစ္
လုိ ့ပစၥည္းေတြနဲ ့ မနုိင္တဲ့ဲၾကားက ဟန္နာ အဲ့ၾကယ္ပုလင္းေလးကုိ ရေအာင္ယူလာခဲ့တယ္။ ေလယဥ္ကြင္း
မွာ ေက်ာပိုးအိတ္ကုိလြယ္၊ တစ္ဘက္က ေမာင္ေလးလက္ကုိကုိင္ ၊ တစ္ဘက္က ၾကယ္ပုလင္းေလးကုိ
ကိုင ္မ်က္ရည္ေတြ၀ဲျပီး ဟန္နာတို ့ေလယဥ္ေပၚတက္ခဲ့ၾကတာ။ ဒီေရာက္ေတာ့ စားၾကည့္စားပြဲေပၚ အလွ
ထားထားရတယ္ေလ။ ပုလင္းေလးျပည့္သြားလို ့ေနာက္ထပ္ထည့္လို ့မရေတာ့တာနဲ ့ပုလင္းအသစ္
တစ္ပုလင္း၀ယ္ခဲ့တယ္။ ဟန္နာကုိယ္တုိင္ လုပ္ခဲ့တဲ့ ပုလင္းေလးေလာက္ေတာ့ အမွတ္တရမျဖစ္ဘူးေပါ့။
ေနာက္ပိုင္း အိမ္ေတြေျပာင္းေတာ့ ၾကယ္ပုလင္းေလး ေပ်ာက္သြားခဲ့တာ ၾကာလွျပီ။ ဒီေန ့ျပန္ေတြ ့ေတာ့
ေပ်ာ္လိုက္တာ။ ပုလင္းေလးကို ဖုန္ေတြသုတ္ျပီး စာၾကည့္စားပြဲေပၚမွာအရင္လိုပဲျပန္တင္ထားလုိက္တယ္။
ခုဆို ဟန္နာတို ့အေဒၚေတြေရာ ဟန္နာပါ အသက္ေတြ တစ္နွစ္တစ္နွစ္ ၾကီးသြားျပီ ။ ဒါေပမယ့္
ဒီပုလင္းေလးထဲက ၾကယ္ေလးေတြနဲ ့ဟန္နာတို ့အမွတ္တရေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မွ ေဟာင္းႏြမ္း
ပ်က္စီးသြား မွာမဟုတ္သလို ေမ့လို ့လည္းရမွာ မဟုတ္တဲ ့အရာ၀တၳဳအျဖစ္ က်န္ရွိေနဦးမွာပါ...။
ခင္မင္ေလးစားစြာျဖင့္
